Zajmowanie się osobą starszą jest bardzo odpowiedzialnym zajęciem. Nasz bliski potrzebuje bowiem nie tylko asystowania w codziennych czynnościach, ale też wsparcia i rozmowy. Opieka staje się jeszcze trudniejsza, kiedy osoba starsza cierpi na przewlekłe schorzenia. Jednym z nich jest osteoporoza. Jak zatem opiekować się seniorem, który jest chory na osteoporozę?
O osteoporozie mówi się coraz więcej, ale wciąż nie wszyscy wiedzą, z czym tak naprawdę musi się zmagać chory. Jest to przewlekła choroba układu szkieletowego, na którą najczęściej cierpią kobiety w okresie postmenopauzalnym. Na osteoporozę mogą także chorować starsi mężczyźni. Kości chorego zmniejszają swoją gęstość, obserwuje się też zaburzenia spójności tkanek. Zanikanie kośćca sprawia, że kości stają się kruche i osłabione. Objawami osteoporozy jest częste pękanie oraz łamanie się kości. Uraz może zdarzyć się w zupełnie codziennej i normalnej sytuacji, w której zdrowa osoba w ogóle by nie ucierpiała.
Jakie są przyczyny osteoporozy? Może to być po prostu podeszły wiek, ale też niewłaściwy tryb życia. Niedobory witamin, złe nawyki żywieniowe, nadmierne spożywanie alkoholu, palenie tytoniu oraz brak aktywności fizycznej zwiększają ryzyko wystąpienia choroby. Dbanie o siebie jest więc najlepszą profilaktyką osteoporozy.
Jeżeli nasz rodzic lub dziadek cierpi na osteoporozę, konieczne jest otoczenie go odpowiednią opieką. Najważniejsza kwestia to przypominanie seniorowi o regularnym zażywaniu przepisanych przez lekarza leków. Istotna jest też dieta, gdyż właściwie skomponowane posiłki pozwalają dbać o stan kości osoby starszej. Najłatwiej będzie ustalić jadłospis wspólnie z dietetykiem. Jeśli natomiast nie ma takiej możliwości, warto pamiętać o kilku kluczowych zasadach. Przede wszystkim dieta chorego na osteoporozę powinna być bogata w wapń i witaminę D3. Niech na talerzu naszego bliskiego jak najczęściej lądują produkty mleczne, zielone warzywa liściaste, tofu, fasola, bataty, orzechy oraz ryby takie jak łosoś. W ten sposób dostarczymy osobie starszej składników odżywczych, których potrzebuje. A czego nie jeść przy osteoporozie? Na liście produktów przeciwwskazanych znajdują się na przykład: słodycze, desery, mocna herbata i kawa, tłuszcze zwierzęce oraz nadmierne ilości soli.
Witaminę D3 organizm jest w stanie wytworzyć samodzielnie. Jedynym warunkiem jest częste przebywanie na słońcu, co jesienią i zimą stanowi sporą trudność. W takim przypadku konieczna może być suplementacja. Zapytajmy więc o to w poradni leczenia osteoporozy. Jeśli lekarz zaleci suplementowanie witaminy D3, to zadbajmy, żeby osoba starsza regularnie ją przyjmowała.
W leczeniu osteoporozy niezbędne są także ćwiczenia fizyczne, które wpływają na jakość i gęstość kości. Jeśli więc lekarz nie widzi przeciwwskazań do aktywności, warto zachęcać do niej naszego bliskiego. Dopasujmy ćwiczenia do wieku i ogólnej sprawności seniora. Gdy rodzic lub dziadek jest w dobrej kondycji, może to być krótka gimnastyka oraz ćwiczenia wzmacniające i rozwijające zmysł równowagi, a także spacery. Sprawdzi się tutaj wchodzenie po schodach, basen, joga, jazda na rowerku stacjonarnym czy ćwiczenia z piłką. Pamiętajmy, żeby przed wprowadzeniem jakiejkolwiek nowej aktywności skonsultować się z lekarzem. Specjalista powie nam, czy wybrane ćwiczenia nie pogorszą stanu zdrowia osoby starszej. Nie narażajmy też seniora na zbyt intensywny wysiłek.
Bardzo ważnym elementem leczenia osteoporozy jest zapobieganie upadkom i urazom. Objawem tej choroby jest bowiem częste łamanie się i pękanie kości. Nawet niegroźnie wyglądający upadek może nieść za sobą poważne konsekwencje. Dlatego podczas opieki nad osobą chorą na osteoporozę trzeba być bardzo ostrożnym. Starajmy się nie dopuszczać do sytuacji, w których nasz bliski mógłby upaść. Bądźmy blisko niego i asekurujmy go podczas wchodzenia i schodzenia ze schodów, a także na spacerach, szczególnie zimą. Senior może też potrzebować pomocy w trakcie korzystania z wanny czy prysznica.
Osteoporoza jest ciężką, przewlekłą chorobą. Znacznie utrudnia funkcjonowanie, sprawia, że komfort życia staje się niższy. Dlatego tak istotne jest wsparcie bliskich osób, zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Zdarza się, że objawy są na tyle poważne, że niemożliwe jest wykonywanie jakichkolwiek fizycznych czynności. Wtedy pozostaje nam codzienna rozmowa, wsparcie duchowe i bliskość.