Choroby wieku starczego są konsekwencją tego, że organizm człowieka w ciągu całego życia podlega różnorodnym przemianom. Wraz z czasem pojawiają się niedomagania w funkcjonowaniu różnych narządów. Na takie dolegliwości mają wpływ niezdrowy tryb życia, niezdrowa dieta, ale również czynniki ryzyka wynikające z predyspozycji genetycznych.
Starzejące się społeczeństwo oznacza zwiększanie się zapotrzebowania na pomoc w opiece senioralnej. Taka opieka jest szczególnie ważna, jeśli u seniora występują schorzenia wieku starczego.
Na długiej liście znaleźć można przypadłości, które pojawiają się w każdym wieku ale też takie, które dotyczą głównie wieku starczego. Poniżej przedstawiamy jedynie 3 z nich.
Jedną z najczęstszych schorzeń jest inkontynencja. Osoba cierpiąca na tę chorobę, nie jest w stanie świadomie kontrolować momentu oddawania moczu lub stolca.
Problem ten częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn. Statystycznie na nietrzymanie moczu, cierpi aż połowa kobiet i jedna trzecia mężczyzn. Jednak nie należy uważać tej przypadłości za normalną dolegliwość.
Inkontynencja u osób starszych nie jest chorobą, a jedynie objawem albo skutkiem towarzyszącym wielu innym schorzeniom. Może pojawiać się na przykład u chorych na Parkinsona, chorobie Alzheimera, udarowi mózgu, zapaleniu pęcherza moczowego, przerostowi prostaty. Dlatego też inkontynencję można leczyć, podejmując środki mające na celu zlikwidowanie zaburzenia będącego jej powodem.
Praca opiekunki osoby starszej często polega na doraźnej pomocy osobie dotkniętej tego typu przypadłością. We współpracy z rodziną podopiecznego można stosować kilka środków zabezpieczających.
Najbardziej popularne są takie zabezpieczenia jak pieluchomajtki, pieluchy lub specjalne wkładki i podkłady. Z pewnością należy postarać się, by tę niedyspozycję traktować jako coś co może zdarzyć się każdemu, zwłaszcza w przypadku chorego w podeszłym wieku. Chodzi o to, aby podopieczny nie czuł jeszcze większego skrępowania. Możliwe jest też wyrobienie nawyku wypróżniania o określonych porach czy pomoc farmakologiczna lub operacja. Dla opiekunki w takiej sytuacji najważniejsze jest jednak staranie się o utrzymanie komfortu życia podopiecznego oraz szczególna dbałość o jego higienę.
Demencja starcza jest zespołem objawów, które charakteryzują się wyraźnym upośledzeniem funkcji poznawczych.
U osoby starszej, która cierpi na demencję pojawiają się takie objawy jak:
Demencja starcza w początkowym stadium może nawet nie dawać objawów, lub dawać takie, które przypisuje się zachowaniom typowym dla wieku podeszłego i starzenia organizmu. U osób cierpiących na demencję osłabieniu ulegają funkcje postrzegania (liczenie, logiczne myślenie, rozumienie) i sprawność umysłowa.
Pierwszymi objawami są najczęściej problemy z koncentracją (np. senior nie pamięta, gdzie odłożył okulary). Zaawansowana demencja starcza niestety oznacza, że opiekunka musi poświęcić dużo więcej uwagi i czasu podopiecznemu.
Przede wszystkim należy zadbać o to, by senior był jak najdłużej aktywny i samodzielny. Błędem jest wyręczanie osoby z demencją we wszystkich czynnościach. Chcemy pomóc, lecz paradoksalnie przyczyniamy się do pogłębiania otępienia. Osoba chora powinna w miarę możliwości brać aktywny udział w życiu domowym.
Główną przyczyną związaną z problemami osób starszych z poruszaniem się, którą przypisuję się starości jest rezygnacja. Tego typu sytuacji można uniknąć utrzymując aktywność w codziennym życiu podopiecznego.
Niezwłoczna konsultacja z lekarzem jest konieczna jeśli osoba starsza:
Osobie, którą się opiekujemy na pewno pomogą spacery oraz samodzielność. Choroby wieku podeszłego dzięki odpowiedniemu zapobieganiu można załagodzić.
Chodzenie jest najlepszą formą ruchu. Wzmacnia wszystkie mięśnie i kości. Im więcej się chodzi, tym lepiej. Nawet jeśli jest się w stanie spacerować tylko przez 2-3 minuty i tak jest to bardziej aktywny tryb życia niż leżenie czy siedzenie.
Osobie starszej którą dotyka ten problem może pomóc Rollator, czyli specjalny chodzik, który pomaga seniorowi w poruszaniu się. Może być stosowany stale lub doraźnie. Jest jednak wyraźnym sygnałem, że mobilność seniora jest ograniczona. Opiekunka osoby starszej musi więc zachować uwagę i czujność by pomóc podopiecznemu w przypadku utraty równowagi.
Praca opiekunki nie jest oczywiście zawodem lekarza, nie polega zatem na diagnozowaniu żadnej z chorób wieku starczego. Często jednak osoby rekrutujące opiekunki pytają o doświadczenie w pracy z osobą, która na danego typu schorzenia cierpi, lub przynajmniej kojarzy czym dana przypadłość się objawia. Dlatego warto jest się zapoznać z podstawowymi objawami różnych schorzeń.